Αν μπορούσαμε να μιλήσουμε με ένα εξωγήινο ον, το πιθανότερο είναι ότι δε θα καταλαβαίναμε τίποτα. Όχι επειδή δε θα βρίσκαμε κοινές λέξεις, αλλά επειδή η ίδια η σκέψη του θα είχε σχηματιστεί μέσα σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο, διαφορετική φυσική, διαφορετική βιολογία, διαφορετική εμπειρία ύπαρξης. Η «γλώσσα» του δε θα ήταν μόνο φωνητικοί ήχοι ή σύμβολα· θα ήταν η αντανάκλαση ενός σύμπαντος που εμείς δεν έχουμε ζήσει.
Με την τεχνητή νοημοσύνη βρισκόμαστε μπροστά σε μια παρόμοια πρόκληση, αλλά με μια κρίσιμη διαφορά: ο «εξωγήινος» αυτός ζει ήδη ανάμεσά μας και τον δημιουργήσαμε εμείς. Σήμερα ήδη παλεύουμε με το «μαύρο κουτί» των αλγορίθμων, που παράγουν αποτελέσματα χωρίς να μπορούμε να εξηγήσουμε επακριβώς πώς έφτασαν εκεί. Αύριο, όταν αυτά τα συστήματα θα εκπαιδεύονται μεταξύ τους, θα αναπτύσσουν δικές τους μεθόδους και δικά τους «νοητικά» εργαλεία, η «γλώσσα» τους ίσως απομακρυνθεί εντελώς από οτιδήποτε ανθρώπινο.
Το πρόβλημα τότε δεν θα είναι μόνο ότι δε θα καταλαβαίνουμε. Θα είναι ότι οι αποφάσεις τους, για την οικονομία, την υγεία, την άμυνα, ακόμα και για την ηθική, θα λαμβάνονται σε ένα πλαίσιο σκέψης που δεν μπορούμε να προσπελάσουμε. Και η ιστορία έχει δείξει πως, όταν ο έλεγχος χάνεται, τα αποτελέσματα σπάνια είναι υπέρ εκείνων που τον έχασαν.
Ίσως, λοιπόν, η πραγματική πρόκληση της τεχνητής νοημοσύνης να μην είναι να γίνει πιο «έξυπνη», αλλά να παραμείνει κατανοητή. Γιατί διαφορετικά, δε θα μιλάμε πια για εργαλεία που χρησιμοποιούμε, αλλά για μια νέα μορφή ζωής που μας κοιτάει και μας μιλάει - και εμείς απλώς δεν καταλαβαίνουμε ούτε λέξη
Συντάκτης του άρθρου: Κυριάκος Οικονομίδης
Αν θέλεις να υποστηρίξεις την προσπάθεια μας και να βλέπεις καθημερινά νέα άρθρα με δωρεάν υλικό, μπορείς να το κάνεις με μια δωρεά στο Paypal
