Είναι γεγονός ότι το ChatGPT ήρθε για να μείνει. Είναι γρήγορο, είναι έξυπνο, είναι εντυπωσιακό. Γράφει άρθρα, κάνει διαφημίσεις, στήνει αναρτήσεις για social media, και αν του ζητήσεις, σου πετάει και μια μαντινάδα για το κατοικίδιό σου που λέγεται Κούλης.
Το θέμα, όμως, δεν είναι αν χρησιμοποιείς AI. Το θέμα είναι πώς το χρησιμοποιείς.
Το ChatGPT δεν είναι ο εχθρός. Η τεμπελιά είναι.
Όταν βλέπεις κείμενα άψογα τεχνικά, αλλά χωρίς προσωπικότητα, καταλαβαίνεις αμέσως τι συμβαίνει. Κάποιος άνοιξε το ChatGPT, του έγραψε την ερώτηση και απλά έκανε αντιγραφή - επικόλληση την απάντηση. Δεν μπήκε στον κόπο να διορθώσει ούτε ένα σημείο στίξης. Κι αν το κάνεις αυτό συνέχεια, δηλαδή δεν χρησιμοποιείς την AI ως εργαλείο, τότε την αφήνεις να σε χρησιμοποιεί σαν εργαλείο.
Η ανθρώπινη γραφή «μυρίζει» συναίσθημα
Όσο καλή κι αν είναι μια AI, πάντα της λείπει κάτι (τουλάχιστον μέχρι τώρα). Ένα λαθάκι, μία λέξη χωρίς τόνο, ένα ψήγμα συναισθήματος που κάνει τον άλλον να πει «αυτός κάτι νιώθει εδώ μέσα». Αυτά τα πράγματα δύσκολα τα γράφει μηχανή!
Η προσωπική και ανθρώπινη γραφή έχει τον δικό της ιδρώτα. Τον δικό της ρυθμό. Και, ναι, το κοινό το καταλαβαίνει. Όχι όλοι φυσικά αλλά αυτοί που αξίζει να σε ακούσουν και ενδιαφέρονται για σένα.
Δεν σε νίκησε η τεχνητή νοημοσύνη. Παραιτήθηκες.
Αν κάθε δημιουργός περιεχομένου, κάθε αρθρογράφος, κάθε influencer αρχίσει να πετάει μόνο λέξεις-κλειδια στο GPT και ανεβάζει χωρίς φιλτράρισμα το αποτέλεσμα, τότε το παιχνίδι είναι ήδη χαμένο, αλλά όχι επειδή έχασε τη δουλειά του. Απλά την παρέδωσε με κάθε επισημότητα!
Το εργαλείο είναι εδώ για να σε στηρίξει, για να γίνει ο συνεργάτης σου και να δουλέψετε από κοινού! Θες ChatGPT; Δούλεψέ το. Πέρασέ το από το φίλτρο σου. Δώσ' του φωνή. Δώσ' του εσένα.
Η διαφορά φαίνεται και είναι αυτή που (θα) σε κάνει ξεχωριστό
Θα δεις τι έχει να γίνει στο μέλλον (δεν είναι τόσο μακρινό όσο ακούγεται). Όσο περισσότεροι πάνε στον «εύκολο δρόμο», τόσο πιο έντονα θα ξεχωρίζει εκείνος που έγραψε πραγματικά. Εκείνος που αφιέρωσε λίγο παραπάνω χρόνο. Που έσβησε, διόρθωσε, αναστέναξε, είπε «μπα, δεν μου κάθεται αυτό», και το ξανάγραψε.
Αυτός θα είναι εκείνος που θα θυμούνται. Που θα ξεχωρίσει. Γιατί ο κόσμος διψάει για φωνές, όχι για τυποποιημένες φράσεις με στρογγυλεμένο ύφος. (είπαμε, όχι όλος ο κόσμος, αυτός που ενδιαφέρεται για το γράψιμό σου).
Κλείνω την γκρίνια μου με μια φιλική συμβουλή
Μη γίνεσαι εργαλείο του εργαλείου. Χρησιμοποίησέ το, αλλά βάλε τον εαυτό σου μέσα. Το κοινό δεν θέλει τέλεια αλλά αληθινά κείμενα. Και αυτό, φίλε μου, δεν το γράφει κανένα prompt.
Αν θέλεις να υποστηρίξεις την προσπάθεια μας και να βλέπεις καθημερινά νέα άρθρα με δωρεάν υλικό, μπορείς να το κάνεις με μια δωρεά στο Paypal
