Αν αγαπάς τα retro games, τότε σίγουρα έχεις συναντήσει τον μαγικό κόσμο του Locomalito. Είναι από εκείνους τους δημιουργούς που δεν "μιμούνται" απλώς την αισθητική των '80s και '90s - τη ζουν και τη μεταφέρουν με σεβασμό και πάθος στα σημερινά pixels.
Με παιχνίδια όπως το Maldita Castilla, το Super Hydorah, το 8Bit Killer και άλλα «διαμαντάκια» της ανεξάρτητης σκηνής, έχει καταφέρει να αποκτήσει φανατικό κοινό σε όλο τον κόσμο - κι εμείς στο dwrean.net ήμασταν από τους πρώτους που στηρίξαμε το έργο του.
Ένας άνθρωπος που γράφει κώδικα σαν να ζωγραφίζει, σχεδιάζει gameplay που σε ταξιδεύει στα παιδικά σου χρόνια και κάνει μουσικές συνεργασίες που θα σου μείνουν στο μυαλό. Και όλα αυτά... για την αγάπη της δημιουργίας.
Είχαμε την τιμή να του στείλουμε μερικές ερωτήσεις, και με χαρά μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του - για το παρελθόν, το παρόν, και (φυσικά) το μέλλον των retro παιχνιδιών.
Πάμε να δούμε τι μας είπε ο Locomalito!
Συνέντευξη με τον Locomalito για το dwrean.net
(μετάφραση από τα αγγλικά: Κυριάκος Οικονομίδης)
🔹 Πες μας λίγα λόγια για σένα. Πώς ξεκίνησες να φτιάχνεις παιχνίδια;
Μεγάλωσα στα τέλη των '80s και αρχές των '90s, τότε που στην Ισπανία μπορούσες να πετύχεις arcade μηχανήματα μέχρι και σε... καφετέριες και ταβέρνες! Ερωτεύτηκα τρελά την οπτικοακουστική τους ταυτότητα και το άμεσο, ξεκάθαρο gameplay.
Από πιτσιρίκι ακόμα, φανταζόμουν δικά μου παιχνίδια. Σκίτσαρα εχθρούς, πίστες, αντικείμενα στα τετράδιά μου. Κάποια στιγμή έβαλα χέρι στον υπολογιστή του μεγάλου μου αδερφού - έναν Amiga 500 με το Deluxe Paint IV. Έφτιαχνα "ψεύτικα screenshots" από ανύπαρκτα games. Δεν ήξερα προγραμματισμό, οπότε μου φαινόταν κάτι σαν μαύρη μαγεία.
 |
| «Σκίτσαρα εχθρούς, πίστες, αντικείμενα στα τετράδιά μου» |
Μεγαλώνοντας, έμαθα λίγες γλώσσες προγραμματισμού και, συνδυάζοντας αυτό με την εμπειρία μου στο σχέδιο και το graphic design, βρέθηκα να δουλεύω σε ένα branding agency. Εκείνη την εποχή το Flash μου έδωσε τη δυνατότητα να φτιάξω μικρές interactive καταστάσεις, αλλά τίποτα κοντά στα arcade που αγαπούσα.
Ώσπου ανακάλυψα το Game Maker 6.0 - και ήταν η αποκάλυψη. Το GML, η γλώσσα του, ήταν το εργαλείο που πάντα χρειαζόμουν: απλό αλλά δυνατό, ιδανικό για να φτιάχνεις κάτι μόνος σου χωρίς να φαίνονται "τα ραφτικά". Από το 2005 και μετά, δεν σταμάτησα να πειραματίζομαι!
🔹 Γιατί σε τράβηξε το retro στυλ;
Γιατί είναι το στυλ με το οποίο μεγάλωσα. Το κουβαλάω μέσα μου, και επιπλέον είναι πιο "βατό" για έναν solo developer.
Αλλά πέρα από αυτό, το retro έχει αυτή την υπέροχη ισορροπία: δείχνεις ό,τι χρειάζεται και αφήνεις το υπόλοιπο στη φαντασία του παίκτη. Και η φαντασία είναι το πιο δυνατό εργαλείο. Κάθε παίκτης "συμπληρώνει τα κενά" με τον δικό του τρόπο. Και ενίοτε, το αποτέλεσμα είναι… μαγευτικό!
🔹 Πώς ξεκινάς ένα νέο project; Έχεις κάποια ρουτίνα;
Δεν λειτουργώ σαν "γραφείο παραγωγής", αφού το κάνω σαν χόμπι. Συνήθως ξεκινάει με ένα σκιτσάκι στο τετράδιό μου. Μου αρέσει να φαντάζομαι σκηνικά από παιχνίδια και να τα σημειώνω πρόχειρα.
Μερικές φορές, τυχαίες ιδέες συνδυάζονται ξαφνικά και κάτι μέσα μου λέει “εδώ είμαστε!”. Φτιάχνω μερικά concepts σε pixel art, ένα πρόχειρο πρωτότυπο, και αν ερωτευτώ την ιδέα και με αφήσει η ζωή μου, ξεκινάω το project.
Για μένα, το "να τελειώσει ένα παιχνίδι" είναι κάτι που απλά συμβαίνει επειδή το φτιάχνω αρκετό καιρό. Δεν είναι ο στόχος. Ο στόχος είναι να ανυπομονώ να γυρίσω σπίτι και να ασχοληθώ μαζί του.
 |
| Μερικά από τα παιχνίδια του σε φυσική μορφή |
🔹 Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζεις;
Ο χρόνος. Όπως πολλοί, έχω κανονική δουλειά, αναλαμβάνω ευθύνες στο σπίτι, θέλω να περνάω χρόνο με φίλους και οικογένεια. Είμαι μεθοδικός, αλλά δεν εξαρτώνται όλα από μένα.
Και φυσικά, η τεχνολογία. Όλα αλλάζουν συνεχώς, και είναι δύσκολο να δημιουργήσεις κάτι "ανθεκτικό". Πρέπει συνέχεια να κάνεις updates, να αποφύγεις trends που θα ξεπεραστούν. Και οι πλατφόρμες συχνά σε κάνουν τη ζωή δύσκολη αντί να σε βοηθούν.
🔹 Πόσο σου παίρνει να ολοκληρώσεις ένα παιχνίδι;
Η σύντομη απάντηση: 8 με 12 μήνες. Η αλήθεια όμως είναι… πιο πολύπλοκη.
Έχω φτιάξει παιχνίδι όπως το l'Abbaye des Morts σε δύο εβδομάδες, ενώ το Star Guardian το δουλεύω ακόμα μετά από 10 χρόνια!
Συχνά δουλεύω δύο projects παράλληλα. Όταν κουράζομαι από το μεγάλο, πάω στο μικρότερο για να "ανανεωθώ". Μερικές φορές τα παρατάω και τα πιάνω μετά από χρόνια. Δεν είναι εύκολο να μετρήσεις τον χρόνο όπως σε μια κανονική δουλειά.
🔹 Ποιο παιχνίδι σου ξεχωρίζεις και γιατί;
Το Super Hydorah είναι το παιχνίδι που πάντα ήθελα να φτιάξω. Το Maldita Castilla είχε μεγάλη επιτυχία στην Ισπανία και έφερε πολύ κόσμο στα έργα μου.
Όμως έχω ιδιαίτερη αγάπη στα πιο "περίεργα" μου, όπως τα Gaurodan ή Verminest. Είναι ακριβώς τα είδη που λατρεύω να φτιάχνω και να παίζω.
🔹 Πώς αποφασίζεις το στυλ και το είδος κάθε παιχνιδιού;
Καμιά φορά ξεκινάω με μια ιδέα για το gameplay και βρίσκω το θέμα μετά. Άλλες φορές συμβαίνει το αντίθετο. Όσο για το οπτικό στυλ, μου αρέσει ό,τι κινείται από αρχές '80 μέχρι αρχές '90.
Το απλό pixel art σε κρατάει στο gameplay και αφήνει χώρο στη φαντασία. Το πιο λεπτομερές βοηθά να δώσεις αίσθηση ή συναίσθημα. Όλα τα στυλ της εποχής έχουν τη δική τους "φωνή".
🔹 Πες μας για τη συνεργασία σου με τον Gryzor87 (μουσική).
Όταν παίζεις, δέχεσαι ταυτόχρονα ήχο, εικόνα, gameplay και design. Οπότε όλα αυτά πρέπει να δουλεύονται σαν ένα.
Η μουσική, ειδικά η chip, μένει στο μυαλό. Με τον Gryzor87 δουλεύουμε σαν δίδυμο - ανταλλάζουμε ιδέες, εμπνεόμαστε ο ένας από τον άλλον και δουλεύουμε στο ίδιο "χωροχρονικό mood".
 |
| «Με τον Gryzor87 δουλεύουμε σαν δίδυμο» |
🔹 Γιατί τα περισσότερα παιχνίδια σου είναι δωρεάν ή πολύ προσιτά;
Γιατί το δημιουργικό κομμάτι είναι το παν για μένα. Στη κανονική μου δουλειά, οι ιδέες συχνά χάνονται ανάμεσα σε πελάτες και marketing. Στα δικά μου projects θέλω να ξεφύγω απ' αυτό.
Ακόμα κι αν δεν πάρω ούτε ευρώ, νιώθω καλά όταν δουλεύω όπως εγώ θέλω.
🔹 Τι σημαίνει για σένα η αναγνώριση από το κοινό;
Είναι υπέροχο. Όταν έβγαλα το 8Bit Killer το 2008, νόμιζα πως είμαι ο μόνος που αγαπάει τόσο το retro. Αλλά με τα 8Bit Killer και Hydorah γνώρισα μια παγκόσμια κοινότητα και ανθρώπους που έγιναν σημαντικοί στη ζωή μου και μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω.
Από την άλλη, τα βράδια που ασχολούμαι με την ανάπτυξη, δεν αγχώνομαι ιδιαίτερα για το τι θα αρέσει ή όχι στους άλλους. Παρόλα αυτά, διαβάζω όλα τα σχόλια για να δω τι μπορώ να χρησιμοποιήσω για να εμπλουτίσω τη δουλειά μου.
Μερικές φορές, ένα τυχαίο ευχάριστο σχόλιο με βοηθά να δω κάτι που δεν θα μπορούσα να εντοπίσω μόνος μου, επειδή είμαι υπερβολικά συγκεντρωμένος.
🔹 Πώς βλέπεις τη σύγχρονη gaming σκηνή και το μέλλον του retro;
Τα videogames δεν είναι πια "ένα πράγμα". Υπάρχουν δεκάδες σκηνές, είδη και κοινότητες. Προσωπικά, λατρεύω το ότι μπορώ να βλέπω ταυτόχρονα AAA τίτλους, μικρά indie gems, και παλιά κλασικά.
Τα παιχνίδια είναι πολλά πράγματα: τέχνη, παιχνίδι, μήνυμα, κραυγή, αγκαλιά…
 |
| Ο locomalito με ένα από τα αγαπημένα του "παιδιά", το Maldita Castilla |
🔹 Υπάρχει κάποια τεχνολογία ή ιδέα που θες να εξερευνήσεις;
Πάντα υπάρχουν! Απλώς δεν βρίσκω τον χρόνο. Υπάρχει ένα project που "περιμένει" σχεδόν 10 χρόνια.
Αυτό που με χαροποιεί είναι ότι πλέον μπορούμε να αναπαράγουμε την αίσθηση των παλιών παιχνιδιών σε σύγχρονο hardware: από τα shaders που μιμούνται CRT monitors, μέχρι το ελάχιστο input lag.
🔹 Τι κάνεις στον ελεύθερό σου χρόνο;
Είμαι τρελός με τη μουσική - ειδικά με underground μπάντες. Ακούω πάνω από 12 ώρες τη μέρα! Κυρίως σκοτεινά είδη: darkwave, post-punk, witch house, industrial...
Προσπαθώ να είμαι παρών και για τους ανθρώπους γύρω μου. Ζούμε σε έναν αποανθρωποποιημένο κόσμο και σχεδόν πάντα υπάρχει κάποιος που χρειάζεται απλά… να τον ακούσεις.
Κατά τ’ άλλα, τα κλασικά: ταξίδια, φαγητό, games, random άρθρα στο net.
🔹 Ποιο είναι το αγαπημένο σου retro game ever;
Δύσκολο να διαλέξω. Το Castlevania: Symphony of the Night ήταν φάρος σε μια εποχή που το “κλασικό” κινδύνευε να χαθεί.
Το Atomic Runner Chelnov το αγαπάω για τη μίξη ειδών. Και το Out Zone είναι, για μένα, τέλειο στο ρυθμό και στη διάρκεια - θες να το ξαναπαίζεις για πάντα!
🔹 Κλείνοντας, τι θα έλεγες σε νέους δημιουργούς ή θαυμαστές σου;
Δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές, αλλά κάτι παρατήρησα:
Όταν αφιερώνεις χρόνο σε κάτι που αγαπάς, δεν είναι ποτέ χαμένος χρόνος.
Ακόμα και αν δεν πάει τέλεια, δεν θα νιώσεις ότι απέτυχες - γιατί έκανες κάτι με τον δικό σου τρόπο. Και αυτό, με έναν μαγικό τρόπο, φτάνει στους άλλους και γυρνάει πίσω.
Ένα μικρό αλλά υπέροχο "παραλειπόμενο"
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση, ο Locomalito μας άφησε κι ένα μικρό… "τυχαίο υστερόγραφο" που αξίζει να τονιστεί:
«My next game/s are including Greek as an interface language, I've got the translation working recently...»
Με απλά λόγια; Τα επόμενα παιχνίδια του θα υποστηρίζουν και τα ελληνικά στο μενού και το interface!
Όχι μόνο μας τίμησε με τη συνέντευξη, αλλά φρόντισε και το ελληνικό κοινό να νιώσει ακόμα πιο κοντά στον μαγικό retro κόσμο του.
Μπράβο Locomalito - σε ευχαριστούμε για όλα! 🇬🇷❤️🎮
Επιμέλεια συνέντευξης: Κυριάκος Οικονομίδης
Αν θέλεις να υποστηρίξεις την προσπάθεια μας και να βλέπεις καθημερινά νέα άρθρα με δωρεάν υλικό, μπορείς να το κάνεις με μια δωρεά στο Paypal
